Κάποια χρόνια πριν διαγνώστηκα με αγχώδη διαταραχή.
(Δύσκολος τίτλος ε; Σου υπόσχομαι όμως πως γίνεται καλύτερο παρακάτω)
Μέχρι τότε λοιπόν ζούσα φυσιολογικά τη ζωή μου – ή τουλάχιστον έτσι πίστευα- , δίδασκα μαθήματα ως Φιλόλογος και προσπαθούσα πάντα να φέρνω την χαρά.. στους άλλους.
Όταν λοιπόν άρχισαν οι κρίσεις πανικού και διαγνώστηκα με αγχώδη διαταραχή, το έφερα βαρέως. Δεν μπορούσα να συγχωρέσω τον εαυτό μου που λύγισε, που πρόδωσε την τέλεια εικόνα που είχα για μένα, που έπρεπε να αποδεχτώ την ευαλωτότητα μου. Μέχρι τότε ήμουν ένα δυνατό κορίτσι, που άκουγε και στήριζε όποιον της το ζητούσε, που δεν ήθελε να πληγώνει κανέναν, που ήθελε να επιτελεί σωστά τους ρόλους που μόνη είχα επιβάλλει στον εαυτό μου. Αλλά δεν άκουγα και δεν στήριζα εμένα.
Βλέπεις πουθενά τον εαυτό σου σε όλα αυτά;
Πέρασα από διάφορα στάδια μέχρι να καταφέρω να το αποδεχτώ και όταν τελικά το έκανα ένιωσα τεράστια ευγνωμοσύνη. Απίστευτο; Και όμως. Είμαι ευγνώμων για τις κρίσεις πανικού, είμαι ευγνώμων για την αγχώδη διαταραχή γιατί αυτά με αφύπνισαν, αυτά με άλλαξαν, αυτά με έκαναν να είμαι αυτή που είμαι σήμερα. Κατάλαβα ότι το να είσαι ευάλωτος δεν δείχνει αδυναμία αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο, έρχεσαι πιο κοντά στο μέσα σου, στην Αλήθεια σου. Ακούς προσεκτικά τις ανάγκες σου, αποδέχεσαι τις αδυναμίες σου και τελικά .. μαθαίνεις να σε αγαπάς. Αγαπάς τα λάθη σου, τους φόβους σου, τις ανησυχίες σου.
Γιατί δείχνει μεγάλη δύναμη η αποδοχή της αδυναμίας.
Γιατί υπάρχουν σπουδαία μαθήματα στις δυσκολίες.
Γιατί υπάρχει πολύ Φως στα σκοτάδια μας.
Γι’ αυτό να θυμάσαι ότι δεν χρειάζεται να είσαι τέλει@ και ότι τα ευάλωτα σημεία και οι αδυναμίες μας είναι αυτά που τελικά μας κάνουν άτρωτους.
Αν με ακολουθείς καιρό ξέρεις πως έτσι δημιουργήθηκε η KYKLOS και ότι αυτή ακριβώς είναι και η φιλοσοφία πίσω από αυτό το brand:
Να μάθουμε να μας αγαπάμε πραγματικά, να μας αποδεχόμαστε και να γινόμαστε κάθε μέρα η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Ελπίζω να το κάνεις. Αν όχι, ίσως αυτό το κείμενο είναι η αφορμή για να ξεκινήσεις.
Με αγάπη. Πάντα.
Έλενα
